Toch start de avond in bekende sferen. “So This Is Love, mmmm”, zo klinken de eerste woorden van de Disney cover waarmee de show wordt ingeluid. Zoetsappige jazz, begeleid door toetsenist en ‘partner in life’ Joachim Saerens op piano. De door het duo herschreven klassieker So This Is Love uit Assepoester werd onlangs uitgegeven op de compilatie-uitgave Jazz Loves Disney 2 – A Kind Of Magic.
Nieuwe levensgebeurtenissen
De geboorte van haar zoon Seth staat al vroeg centraal in de Utrechtse Grote Zaal, al zou je dat niet zeggen als je haar slanke postuur ziet. “Ik ben het afgelopen jaar voor het eerst mama geworden”, zegt ze. Het eerste jaar heeft ze naar eigen zeggen veel zitten ‘soezen’ met haar pasgeboren zoontje. De trots is al vroeg te horen op het nieuwe opgewekte In A Heartbeat.
I hold you till morning sun. Rest your head close to my heart. I show you, my little one, that life can be good from the start.
Geschreven op een basis van akoestische gitaar, ondersteund door subtiele vleugjes cello. Simon Lenski, bekend van de Antwerpse band DAAU, vervult de rol van cellist op sublieme wijze en demonstreert meteen een groot notenscala bij de intro van het nummer.
Leven in het nu
Het melancholische Full Of Life dat vervolgens wordt gespeeld gaat ogenschijnlijk over de paradox tussen optimisme en pessimisme in het leven en het balanceren tussen die twee uitersten. Over de manier waarop haar zoontje onbezorgd geniet van het leven, vergeleken met de duistere manier waarop ze soms zelf naar het leven kan kijken. Of zoals ze het zelf introduceert: “Het volgende nummer is voor mijn zoontje die zo full of life is zonder echoes from the past. Ik hoop dat hij dit zo lang mogelijk volhoudt, maar als het moeilijk wordt dan ga ik hem natuurlijk bijstaan”. Als moeder zingt ze haar zoontje toe in de hoop dat hij niet dezelfde moeilijkheden hoeft te doorstaan. In de wetenschap dat dit gevaar op de loer ligt.
I have seen enough of everything I’ll do. To save you from the waste of life I’ll light the skies above. I’ll try to make the world a better place much sunnier than I have known. Hope will keep your dreams alive. Golden silence of the hollow. Full of life, without, echoes from the past. I hope that life stays so sweet.
Donkere schauduwen blijven
I Need gaat dieper in op de stemmingswisselingen van Sanne. Het beschrijft de “nood om door iedereen graag gezien te worden” en de valkuil om “daar uw gemoed van te laten afhangen, waar ik soms wel eens last van heb”. Een uiting van een diepe emotie, gekenmerkt door zware doch hoopvolle melodieën en kleuren die ontspringen uit een kabbelend samenspel van een gitaar loop, toetsen en cello. Na de brug in het nummer blijft een opzwepende opvolging echter uit en barst de emotie niet verder open.
Een andere ‘donkere schaduw’ tijdens de show is Always. Een bombastisch uitgevoerde song die vooral een explosie van licht en geluid is.
'Hope A Little Harder'
Het hoogtepunt van de avond begint misschien wel met een simpele maar tevens pakkende gitaar loop uit Hope A Little Harder. De mooie (klank van de) woorden, de zoete melodie, het prachtige arrangement van cello en keyboard in combinatie met de dringende vocals zorgen voor kippenvel onder veel mensen. Voor het eerst komt de stem van Sanne echt diep binnen, vooral bij de scherpe randjes aan het einde van de zinnen.
Het wordt nog mooier als ze voor haar doen sterk solospel op gitaar toevoegt tussen de coupletten. De klanken van de nylonsnaren passen hier perfect in het geheel. Een bijna hartverscheurende finale volgt als de stem van Sanne voor het eerst echt goed wordt opengezet. Het is rauw en het kraakt, maar het moet zo zijn. Dat de stem van de 29-jarige moeder soms rauw klinkt tijdens de avond, pakt bij deze song uit als een soulvol cadeau. Het is vergaande liefde die ze uit, en oprechter klinkt dan ooit tevoren.
Hope a little harder, hope a little spark will come my way. Come a little closer, holding on you will save the day
Tijdens de eerste try-out in thuishaven Leuven werd al een snelle opname gemaakt van het nummer:
Muzikale bevrijding en creativiteit
Rust en bezinning in het afgelopen jaar leverden de muziek en show op waar Selah Sue zelf volledig achter staat. Iets dat bij het maken van de plaat Reason niet altijd vanzelfsprekend is geweest. Beroemde internationale producers waarmee ze toen samenwerkte hebben het haar niet altijd makkelijk gemaakt. Niet alleen moest ze vaak en lang wachten, ook worden de in essentie mooie songs overschaduwd door eigen willetjes, commercie en overproductie. Maar die tijd lijkt ver weg vanavond. De emotie die deze bevrijding weerspiegelt is voelbaar tijdens de avond. Het komt van diep. Waar het spelen van shows soms eerder als routinematige verplichting aanvoelde, is de energie en passie weer helemaal terug te vinden bij de Vlaams-Brabantse uit Leefdaal.
Zoals ze zelf zegt: “Ik wist dat ik het anders wilde gaan aanpakken. Terug naar de basis, toch wat intiemer en wat eerlijker. We hebben de afgelopen tijd hard gewerkt en het was me nooit gelukt zonder deze twee golden boys”. Een kleine anderhalf jaar na haar laatste show voor het verlof (16 december 2016 in De Melkweg te Amsterdam) lijkt ze alvast goed op weg.
Ook zijn er oude hits zijn in een compleet nieuw jasje gestoken. Zo is er gesleuteld aan This World, waarbij Sanne haar drumcomputer inzet om het geweld van het nummer tot leven te brengen. Dat Selah Sue serieus heeft gewerkt aan haar muzikale skills blijkt pas echt tijdens de gestripte versie van Peace of Mind, waar ze meerdere loops van gitaar en zang naadloos aan elkaar plakt en niet terugdeinst voor een complexere timing. “Ik ga nu live loopen op het podium om tot iets groots te komen”.
Het wordt een van de hoogtepunten van de show waarbij alle elementen van het genre Selah Sue samenkomen. De soulvolle stem, het reggae-achtige ritme, de jazzy keys, de klassieke gitaar en de zware hip-hop bas. Natuurlijk komen Raggamuffin, I Won’t Go For More, Fyah Fyah, Alone en Explanations ook nog even voorbij. Lekker meezingen, al mag het volume uit de PA soms iets zachter. Ook het soms krakende timbre uit de stem van Sanne baart soms zorgen. Men kan zich afvragen hoe lang haar stem deze belastende manier van zingen blijft tolereren. We vergeten het alweer snel als het publiek warm wordt toegezongen met “Utrecht, I’ll sing for you”.
Liefde en depressie als terugkerende thema's
Qua thematiek lijkt Selah Sue met de nieuwe songs over liefde en mentale duisternis geen nieuwe wegen in te slaan. De spirituele- en filosofische dimensies ontwikkelen zich wel steeds verder naarmate de jaren verstrijken, wat sterk blijkt uit een song als Full Of Life. Op de vorige plaat Reason ontstond het voor haar nieuwe thema liefde, samen met de rede (of reason): ‘het geestelijk vermogen’ van de mens dat het gevoel en het verstand omvat. Ze omschreef in eerdere interviews onder andere het gevecht bij het maken van de tweede plaat en haar sense of reason, waarop ze een groot beroep moest doen. Zonder de ontwikkeling van dit zintuig van verstand en gevoel had ze het album nooit kunnen schrijven.
De thema’s zelfacceptatie en depressie van het debuutalbum Selah Sue worden zeker niet gemeden. Na een staande ovatie en luid gejoel brengt het nummer Break een bevredigende stilte in de zaal die weer even herinnert aan de duisternis die soms over Selah Sue heerst. In december 2015 kwam ze voor het laatst open en breed uit voor haar psychische problemen op dat moment. Tegenwoordig is ze nog altijd ambassadeur van Te Gek!?, de stichting die psychische problemen bespreekbaar maakt in België.
Toch nog even de internationale producer
Dat Selah Sue regelmatig features doet met internationale producers moge geen verassing zijn. Hoewel de vaak elektronische uptempo beats ook tot haar smaak behoren, lijken deze samenwerkingen soms wat kunstmatig. Het brengt wellicht ook snel en makkelijk geld in het laatje.
Vanavond krijgen we een cover van Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be) met veel overdrive voorgeschoteld, waar ze op verzoek van niemand minder dan Marcus Miller aan meewerkte.
Een aantal maanden geleden kreeg ik plots een mailtje van ene Marcus Miller, een super goede bassist. Eerst dacht ik oh nee, toch niet dát nummer?! Maar ik vond het later toch wel een mooie uitdaging om er iets van te maken
Hoewel het de vreemde eend in de bijt is op de setlist, klinkt het reusachtig door de diepe bas en gillende cello. Gewoon een stevig nummer tussendoor, waarom ook niet. Het applaus van het publiek liegt er niet om.
Het derde studioalbum?
Wanneer het volgende album van Selah Sue verschijnt is nog niet bekend. Eerst tourt ze de hele zomer nog door Europa met de nieuwe trio-formatie. Wel staat als een huis boven water dat het nieuwe materiaal, zonder veel productie, een eerlijke en verfrissende opvolging zou zijn van Reason. Dat doel is meer dan bereikt.
Setlist
Game Is On (intro)
So This Is Love
In A Heartbeat
Hope A Little Harder
Fyah Fyah
Peace of Mind
I Won’t Go For More
Alone
Full Of Life
Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be)
I Need
Always
This World
ENCORE
Break
Explanations
Raggamuffin
